zaterdag 26 maart 2016 om 21.00

De viering in de nacht voor Pasen heeft oeroude wortels. In het begin van de kerkgeschiedenis was het de nacht waarin de nieuwe Christenen gedoopt werden. Ze gingen met Jezus ten onder (in het water van het doopvont waarin ze kopje onder gingen) en stonden met hem op om een nieuw leven te beginnen. Dan gingen ze in witte kleren van de doopkapel naar de kerk ernaast om voor de eerste keer deel te nemen aan de eucharistie. Dan was het inmiddels dag.
Die wake begon in het duister en eindigde in het stralende licht van Pasen. Zo doen wij het ook. Alles is donker tot het licht van de paaskaars wordt binnengebracht en we het licht verdelen over alle kerkgangers. We horen allerlei passages uit de Bijbel die over opstanding gaan. Oorspronkelijk waren dat er 17. Later is dat aantal teruggebracht tot 9. En daaruit kiezen wij er een paar. In ieder geval het verhaal van de schepping van het licht, het verhaal van de doortocht van Israël door de Schelfzee en van de opstanding van Jezus Messias. Misschien ook nog van Noachs of Jona’s redding uit het water, of van Naämans redding door het water heen. Niet allemaal natuurlijk. We kiezen. Het hoeft geen morgen te worden! Maar alle teksten ‘ademen opstanding’. Redding. Bevrijding. Redding hoezo? Bevrijding waarvan? Daar staan we in een korte overweging bij stil.
De catechumenen werden gedoopt. Wij komen samen rondom ons prachtige doopvont en staan stil bij onze eigen doop. En als we niet gedoopt zijn, bij de vraag wat die doop voor ons zou kunnen betekenen. Van het doopvont gingen de catechumenen naar de eucharistieviering. En achter hen aan doen wij datzelfde en vieren het avondmaal.
We hopen op een heel mooie paaswake.